Pocztówka z wakacji – cz. 3

W zgrupowaniu wzięła udział liczna, ponad 50-cioosobowa grupa zawodników z roczników 2005 i 2006. Siedem dni spędzonych na Podkarpaciu miało o tyle szczególny charakter, że dla większości zawodników było to pierwsze zetknięcie ze szkoleniowcami prowadzącymi tę grupę. Trenerzy - Szymon Niemczyk z Piotrem Jaroszkiem przejęli opiekę trenerską na 16-latkami, Bartosz Woźniak i Tomasz Skowroński objęli pieczą ekipę 15-latków. Stąd podstawowe pytania po powrocie sprowadzały się głównie do kwestii wrażeń po tzw. pierwszym kontakcie.

- W porównaniu do poprzedniego sezonu ta grupa znacząco się zmieniła – przyznaje Bartosz Woźniak. - To efekt selekcji do Liceum Ogólnokształcącego naszej SMS. Z „dawnej” drużyny, z 25-ciu osób, jest tylko dziesięciu zawodników, pozostali są zupełnie nowi. Wyjazd na ten obóz z trenerem Tomaszem Skowrońskim, z którym będę tę grupę prowadził, uważamy za kluczowy, ponieważ mieliśmy okazję poznać ich indywidualnie oraz sposób funkcjonowania w grupie. Ale najważniejsze było przedstawienie naszego modelu gry, panujących w nim zasad i sposobów ich realizacji na boisku. Poprzez gry kontrolne z bardzo wymagającymi przeciwnikami mieliśmy możliwość weryfikacji wprowadzonych działań. Dodatkowym, aczkolwiek bardzo ważnym elementem, była integracja nowo powstałej grupy - podkreśla trener 15-latków Rekordu.

- Na zgrupowanie do Kolbuszowej wyjechaliśmy po czterech dniach treningowych na własnych obiektach – informuje Szymon Niemczyk. - Planem obozowym od strony taktycznej było zaznajomienie, przypomnienie zawodnikom zasad, zachowań we wszystkich fazach gry i ten cel zrealizowaliśmy. Zagraliśmy również sporo gier kontrolnych, które na bieżąco weryfikowały, czy materiał treningowy został dobrze przyswojony. Większość zawodników dobrze się już ze sobą znała. Ja natomiast ich, na pewno nie w takim stopniu, dlatego dla mnie ten czas był bezcenny w aspekcie społeczno-integracyjnym. Uważam, że grupa którą zastałem jest pełna ciekawych osobowości i współpraca z nią będzie przyjemnością. Jeśli chodzi o kontekst sportowy, to trudno mi się na razie wypowiadać, bo w ciągu ostatnich czterech lat spędzonych przy drużynie rezerw nie miałem, aż takiej styczności z tą kategorią wiekową. Na razie chcę pozostać ostrożny w ocenianiu. Muszę się przestawić na młodszych podopiecznych i postarać się nie wymagać od nich tyle, ile wymagałem od ich starszych kolegów. Aczkolwiek rozegrane do tej pory gry kontrolne pozwalają myśleć pozytywnie – z nutą optymizmu kwituje szkoleniowiec „rekordzistów” z rocznika 2005.